prof. dr hab. Waldemar Okoń

Urodził się w 1953 roku we Wrocławiu. Historyk sztuki, krytyk artystyczny, poeta. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych sztuce XIX i XX wieku w książkach: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002), Przeszłość przyszłości (2006).

Wydał również tomy poezji, np. Wiersze północne (1989), Poematy nadziemne (2000), Stonehenge (2001), Wersy dla Orfeusza (2003), Księga wersów (2004), Atlantyda (2007), scenariusz widowiska teatralnego Antoni S. czyli Wieża Babel (1998), wybór prozy poetyckiej Zapisy bez daty (1998); monografie: Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (pierwsze wydania w roku 2001) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006.

Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej, zdobywca Nagrody im. ks. Szczęsnego Dettloffa oraz trzykrotny laureat Nagrody Ministra Edukacji Narodowej.

Pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim (od 1980), dyrektor Instytutu Historii Sztuki (2004-2012), obecnie kierownik Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej.

Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1996), a od kilku lat pełni funkcję wiceprezesa Wrocławskiego Oddziału SPP.